Στο παρελθόν η νομολογία δεχόταν ότι όποιος γονέας έχει την επιμέλεια του ανήλικου παιδιού έχει το δικαίωμα να καθορίζει και το πού θα μείνει μαζί με το ανήλικο τέκνο. Παρατηρείτο έτσι αρκετές φορές το φαινόμενο, η μητέρα που συνήθως έπαιρνε την επιμέλεια του παιδιού μετά το διαζύγιο, να αλλάζει πόλη κατοικίας και να μετακομίζει πολύ μακριά από τον τόπο που κατοικούσαν ως οικογένεια, χωρίς να παίρνει την γνώμη του άλλου γονέα και έτσι να δυσκολεύεται υπέρμετρα η επικοινωνία του πατέρα με το παιδί του.
Μετά το νέο νόμο για την συνεπιμέλεια όμως, όταν η μεταβολή του τόπου διαμονής του τέκνου επιδρά ουσιωδώς στο δικαίωμα επικοινωνίας του άλλου γονέα, όπως όταν πρόκειται για μετακόμιση σε άλλη πόλη, απαιτείται προηγούμενη έγγραφη συμφωνία των γονέων ή προηγούμενη δικαστική απόφαση που εκδίδεται μετά από αίτηση ενός από τους γονείς.
Με το νόμο λοιπόν που ισχύει σήμερα ο γονέας που έχει την επιμέλεια του ανήλικου τέκνου δεν μπορεί αυθαίρετα να αποφασίσει να αλλάξει τον τόπο διαμονής του παιδιού, όταν αυτό θα επιφέρει μεγάλες δυσκολίες στην επικοινωνία του άλλου γονέα με το παιδί, αλλά οφείλει να αναζητήσει είτε την σύμφωνη γνώμη του είτε να εκδοθεί σχετική δικαστική απόφαση που να του το επιτρέπει.