Σύμφωνα με το άρθρο 1391 ΑΚ προβλέπεται ότι: <<Αν ο σύζυγος διέκοψε την έγγαμη συμβίωση για εύλογη αιτία, η διατροφή, που του οφείλεται από τον άλλο, πληρώνεται σε χρήμα και προκαταβάλλεται κάθε μήνα. Η υποχρέωση διατροφής της προηγούμενης παραγράφου παύει ή το ποσό της αυξάνεται ή μειώνεται, όταν το επιβάλλουν οι περιστάσεις>>.
Η διάταξη αυτή εφαρμόζεται στην περίπτωση που ο γάμος δεν έχει λυθεί ακόμα, αλλά ο ένας σύζυγος διέκοψε την έγγαμη συμβίωση για εύλογη αιτία. Εύλογη αιτία για τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης είναι οποιοδήποτε γεγονός που μπορεί να δικαιολογήσει τη διάσπασή της, χωρίς να ενδιαφέρει ο τρόπος με τον οποίο επέρχεται η διάσπαση (εγκατάλειψη ή αποπομπή), μπορεί δε η εν λόγω εύλογη αιτία να οφείλεται σε υπαιτιότητα του ενός από του συζύγους ή και σε κοινή υπαιτιότητα (ΕφΠειρ 214/2016, ΕφΠειρ 12/2015 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών Nomos). Το εύλογο η μη της αιτίας διακοπής της έγγαμης συμβίωσης κρίνεται κυρίως ενόψει, αφ’ ενός μεν του περιεχομένου της κατά το άρθρο 1386 Α.Κ αμοιβαίας υποχρέωσης των συζύγων για συμβίωση “εφόσον η σχετική αξίωση δεν αποτελεί κατάχρηση δικαιώματος”, αφ’ ετέρου δε των εισαγομένων, με το άρθρο 1387 του ίδιου Κώδικα, αρχών ρύθμισης του συζυγικού βίου, σύμφωνα με τις οποίες “οι σύζυγοι αποφασίζουν από κοινού για κάθε θέμα του συζυγικού βίου” και “η ρύθμιση από τους συζύγους του κοινού βίου τους πρέπει να μην εμποδίζει την επαγγελματική και την υπόλοιπη δραστηριότητα του καθενός από αυτούς και να μην παραβιάζει τη σφαίρα της προσωπικότητάς του” (ΑΠ 1217/2007, ό.π, ΑΠ 565/2002 ΧΡΙΔ 2002/612).
Σε αυτές τις περιπτώσεις και μέχρι τη λύση του γάμου, ο ανυπαίτιος σύζυγος δύναται να ζητήσει διατροφή από τον υπαίτιο. Για να γεννηθεί υποχρέωση διατροφής μετά τη διακοπής της έγγαμης συμβίωσης κατά το άρθρο 1391 Α.Κ, αντιθέτως με ότι συμβαίνει με τη διατροφή μετά το διαζύγιο ή με τη διατροφή μεταξύ συγγενών, όπου ο νομοθέτης απαιτεί ρητώς ως προϋπόθεση (Α.Κ 1442, 1486), την αδυναμία αυτοδιατροφής (απορία) του δικαιούχου, δεν χρειάζεται ο δικαιούχος σύζυγος να είναι άπορος αλλά απλώς να είναι οικονομικά ασθενέστερος από τον υπόχρεο (ΑΠ 1028/2013, ΕφΘρ 74/2014, ΕφΘεσ 1831/2014 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών Nomos). Η δε έλλειψη επαρκούς περιουσίας ή πόρων αποτελεί λόγο, όχι απαλλαγής του συζύγου από την υποχρέωση προς διατροφή, αλλά αναλόγου περιορισμού της σχετικής δαπάνης, εκτός αν απαιτείται είτε ο δικαιούχος της διατροφής σύζυγος να διέκοψε ο ίδιος την έγγαμη συμβίωση για εύλογη αιτία είτε, κατ’ επέκταση, η διακοπή να προήλθε από την πλευρά του υπόχρεου για διατροφή συζύγου, ακόμη και χωρίς εύλογη αιτία. Επιπροσθέτως, πρέπει να οφειλόταν στο φορέα της σχετικής αξίωσης σύζυγο, διατροφή με τις συνθήκες της έγγαμης συμβίωσης, κατά την οποία υπάρχει η αμοιβαία υποχρέωση συνεισφοράς για την αντιμετώπιση των αναγκών του γάμου, στις οποίες περιλαμβάνεται και η διατροφή, υπό την έννοια ότι ο ίδιος όφειλε, κατά τη διάρκεια της συμβίωσης, τη μικρότερη συνεισφορά στην αντιμετώπιση των οικογενειακών αναγκών.