Εκτός από τον γάμο, ο νομοθέτης προβλέπει και το «σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης», το οποίο συντάσσεται ενώπιον Συμβολαιογράφου. Το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης δίνει δικαιώματα παρόμοια με των συζύγων, ιδίως δικαιώματα κληρονομικά και συμμετοχής στα αποκτήματα. Αυτό που διαφοροποιεί σε μεγάλο βαθμό το σύμφωνο συμβίωσης από τον γάμο είναι ότι στο σύμφωνο συμβίωσης μπορεί το ζευγάρι να προβλέψει κατά τη σύναψή του ότι ορισμένες προστατευτικές διατάξεις του νόμου δεν θα τύχουν εφαρμογής κατά την έγγαμη συμβίωση του ζευγαριού, ενώ στην περίπτωση του γάμου επειδή οι διατάξεις του νομου είναι αναγκαστικού δικαίου δεν χωρεί παραίτηση.
Το σύμφωνο συμβίωσης λύνεται πολύ πιο εύκολα από τον γάμο αφού αρκεί μία μονομερής συμβολαιογραφική δήλωση, εφόσον έχει επιδοθεί προηγουμένως με δικαστικό επιμελητή πρόσκληση για συναινετική λύση στο άλλο μέρος και έχουν παρέλθει τρεις (3) μήνες από την επίδοση.
Βέβαια, εφόσον από την ελεύθερη συμβίωση του ζευγαριού απέκτησαν ανήλικο τέκνο, μπορεί το μεν σύμφωνο συμβίωσης να λύνεται εύκολα και γρήγορα, θα πρέπει όμως να ρυθμιστούν είτε συναινετικά με ένα ιδιωτικό συμφωνητικό είτε δικαστικά με την έκδοση δικαστικής απόφασης τα ζητήματα επιμέλειας-συνεπιμέλειας, διατροφής και ρύθμισης του δικαιώματος επικοινωνίας με το ανήλικο τέκνο.